piątek, 2 marca 2012

ROZDZIAŁ19


Gdy tak płakałam Zayn szybko przybiegł do mnie. Ja pakowałam swoje rzeczy i napisałam
do Izabeli, że wracam do Londynu. Wszyscy nie wiem jakim sposobem
przyjechali w mgnieniu oka. Zayn nie wiedział co się dzieje.
Ja tylko uderzyłam go w twarz i powiedziałam, że to koniec.
Jak byli już na miejscu Iza zapytała:
-Co jest powodem, że nie chcesz już być z Zayn'em ?
-On mnie zdradził !-powiedziałam.-zobacz ten czerwony stanik pod jego spodniami. On nie jest mój !
-O mój Boże. Karolina ! Coś ty zrobiła !? - krzyknęła Iza.
-O co ci chodzi ?!- zapytałam.
-O to, że to mój stanik. Tylko teraz nie pomyśl o tym, że ja i Zayn. Ja przebierałam się
rano to chyba musiałam tam zostawić rzeczy do prania  tak ?!- powiedziała.
-O matko. Co ja najlepszego zrobiłam.- powiedziałam po czym wybiegłam z domu zapłakana.

*Izabela*
Pobiegłam za Karoliną, a wszyscy wraz z Patrycją zostali z załamanym Zayn'em.
Karolina w końcu stanęła. Zatrzymała się na łące i zaczęła płakać. Podbiegłam do niej.
-Karolina nie płacz, to nic nie zdziała. Po prostu musisz go przeprosić i tyle. -powiedziałam.
-Ale jak ja teraz mam to zrobić ?- zapytała.
-Po prostu. My pójdziemy do jakiejś restauracji, ty zostaniesz
z Zayn'em sam na sam i wtedy wszystko mu wyjaśnisz.-oznajmiłam.
-Spróbuję. Ale jak nie zadziała?- spytała.
-Na pewno zadziała.- powiedziałam.
Wróciłam z Karoliną do domu i powiedziałam wszystkim oprócz Zayn'a i Karoliny
( bo ona juz wiedziała), że idziemy do restauracji, aby zostawić samych Karolinę i  Zayn'a. *Karolina*
Gdy wszyscy oprócz Zayn'a i mnie wyszli podeszłam do niego i powiedziałam:
-Zayn, przepraszam cię. Jesteś jedyną osobą w moim życiu, na której
mi tak bardzo zależy. Wiem, wiem głupio sie zachowałam, że uderzyłam cię.
Niestety, myślałam tak, a nie inaczej. Nie chciałam cię stracić, ale to wszystko
wina emocji, które mną poniosły. Tak mi przykro. Przepraszam, chociaż
wiem, że i tak do mnie nie wrócisz po tym, co ci zrobiłam.
-Caroline, ja tez cię kocham i chcę do ciebie wrócić. Ale proszę nie rób tego więcej
bo będę musiał jeździć do szpitala co 2 dni...- powiedział śmiejąc się.
-Naprawdę mnie jeszcze kochasz i zależy ci na mnie ? - zapytałam
-Oczywiście, ty tez jesteś jedyną osobą, na której mi
aż tak zależy. Jesteś niesamowita.-powiedział.
-Kocham cie Zayn- odpowiedziałam, po czym pocałowałam go.

*Izabela*
Wróciliśmy do domu po północy. Byliśmy zmęczeni, a więc od razu położyliśmy się do łóżek.
Ja i Harry poszliśmy sprawdzić czy Karolcia i Zayn już śpią.
Niestety, oni nie byli rannymi ptaszkami, a więc jak zwykle spali.
Ja owszem byłam zmęczona, ale nie chciało mi się spać...
Po chwili obydwoje wpadliśmy do ich łóżka.
-No to co znowu zakochana para ?- zapytałam krzycząc.
-No jasne, że tak. My bez siebie nie wytrzymamy nawet godziny...- powiedział Zayn.
-Możemy już iść spać ? -zapytała zaspana Karolcia. Zapomniałam, że ona nie lubi gdy budzi ją się gwałtownie...
Ja i Harry tez położyliśmy się spać. Co prawda ja nie spałam, ale Harry był zmęczony,
więc nie zabraniałam mu snu.
____________________________________________________________________________
Hej to znów ja Patrycja (Caroline) :)
Mamy już więcej wyświetleń stron i mam nadzieję, że będzie jeszcze więcej :D
Zostawcie coś po sobie :) Skomentujcie i głosujcie :)
Mam nadzieję, że nasze opowiadanie wam się podoba :D
Nie zdrdzę wam kto napisał ten rozdział u góry ;)
NQ:*
FOLLOW PLEASE :*

2 komentarze: